Krótko po zakończeniu I wojny światowej Starostwo Krajowe w Toruniu podjęło decyzję o utworzeniu we wrześniu 1921 roku szkoły dla głuchych pod nazwą Pomorski Krajowy Zakład dla Głuchoniemych w Wejherowie. Zakład powstał w budynkach po istniejącym w latach 1883-1920 szpitalu psychiatrycznym.
Dnia 1 stycznia 1923 roku powstały Krajowe Pomorskie Zakłady Opieki Społecznej, które zajęły wszystkie budynki po zamkniętym wcześniej szpitalu. Umieszczono tam: szkołę rolniczą, Urząd Emigracyjny w Gdyni, zakwaterowano również Dzieci Syberyjskie, potomków zsyłanych na Syberię rodzin.
Jako początek naszego Ośrodka przyjmuje się rok 1933, gdy to z Chojnic, przywieziono do Wejherowa młodzież „moralnie zaniedbaną”, z którą przybył ksiądz Feliks Niklewski. Został on jednocześnie dyrektorem Krajowego Pomorskiego Zespołu Opieki Społecznej. W jego skład weszły: szkoła dla głuchoniemych, szkoła powszechna oraz szkoła zawodowa dla młodzieży „moralnie zaniedbanej” wraz z internatem. Przypuszczalnie część tejże młodzieży stanowiły osoby upośledzone umysłowo.
Po wyzwoleniu w 1945 roku KPZOS wznowiły działalność. W 1949r. KPZOS zostały przejęte przez Ministerstwo Oświaty i nadano im nazwę Państwowe Zakłady Wychowawcze.
Dnia 1 września 1950 na terenie PZW zostaje zorganizowana Zasadnicza Szkoła Zawodowa. Ważnym wydarzeniem w życiu szkoły był pierwszy egzamin kwalifikacyjny, który się odbył w dniach 6-13 czerwca 1957. Przystąpiło do niego 9 uczniów: 3 szewców, 1 piekarz, 1 ślusarz, 3 introligatorów, 1 ogrodnik. Wszyscy uczniowie pomyślnie zdali egzamin.
W 1957 roku po kilkuletnich problemach lokalowych 1 lipca następuje podział PZW na: Ośrodek Szkolno – Wychowawczy nr 1 dla upośledzonych umysłowo oraz Ośrodek Szkolno – Wychowawczy nr 2 dla głuchych. Szkoła podstawowa specjalna liczyła wówczas 150 uczniów, a szkoła zawodowa specjalna 73 uczniów.
W latach 1958-1959 nastąpiła znaczna rozbudowa infrastruktury do kształcenia zawodowego: powstają szklarnie, okna inspektowe, warsztat stolarski.
W 1960 roku wyremontowany warsztat stolarski zaadaptowano na salę gimnastyczną. W kolejnych latach, szczególnie rozbudowuje się zaplecze do kształcenia zawodowego.
W 1970 r. powstają pierwsze „klasy życia”, które w latach późniejszych przyjmują nazwę zespołów edukacyjno-terapeutycznych.
Dnia 14 października 1975r. dyrektorem Ośrodka zostaje mgr Ryszard Jakubek. Nowy dyrektor przeprowadził szereg prac inwestycyjnych i remontowych: powstaje budynek ZPT i nowa sala gimnastyczna oraz internat dla dziewcząt.
W dniach 18 i 19 października 1985r. odbyła się uroczystość nadania Ośrodkowi imienia Janusza Korczaka. Jednocześnie oddano do użytku budynek ZPT oraz salę gimnastyczną. W 1991 roku następuje uroczyste oddanie do użytku internatu dziewcząt, stołówki oraz kuchni.
W sierpniu 1993r. dyrektorem placówki, po przejściu na emeryturę dyrektora Ryszarda Jakubka, zostaje mgr Helena Ostrowska- pełniła tą funkcje z ogromnymi sukcesami do czerwca 2013 roku
Obecnie placówka nosi nazwę „Powiatowy Zespół Kształcenia Specjalnego w Wejherowie” i jest największa placówka tego typu w Polsce. Niepełnosprawność intelektualna to główny obszar działalności zespołu a stanowisko dyrektora objęła pani Małgorzata Wozniak.
Opracowała Wanda Politowska na podstawie pracy magisterskiej Marka Fuhrmanna,
„Specjalny Ośrodek Szkolno – Wychowawczy nr 1 im. J. Korczaka w Wejherowie w latach 1945 – 2005”
Akademia Pomorska w Słupsku Wydział Filologiczno – Historyczny Historia z Wos, rok 2008.
